Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2011

Online Chaos

Πρώτο άρθρο στο blog, και θα επικεντρωθώ στην ελληνική αντίληψη περί online συστημάτων και ηλεκτρονικής διακυβέρνησης.  Αιτία, η 10ετή εμπειρία μου με τις δημόσιες υπηρεσίες και  αφορμή ένα πρόσφατο γεγονός με εμπλεκόμενες 2 Δ.Ο.Υ.

Ορισμός:

Εσωτερική ηλεκτρονική διακυβέρνηση είναι η ψηφιακή αλληλεπίδραση μεταξύ:
1) Πολιτών και Δημόσιων Υπηρεσιών
2) Επιχειρήσεων και Δημόσιων Υπηρεσιών
3) Εργαζομένων και Δημόσιων Υπηρεσιών
4) Δημόσιων Υπηρεσιών και Δημόσιων Υπηρεσιών
προς όφελος όλων των εμπλεκομένων.

Σημείωση: Το fax αν και θεωρείται μέσω ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, λόγω της παλαιότητας και μη χρηστικότητας (σε σύγκριση με άλλα μέσα) το απορρίπτω ως ένα από αυτά.

Τώρα τι γίνεται στην Ελλάδα σύμφωνα με αυτό που έχω βιώσει.
  • Οι Δημόσιες υπηρεσίες δεν επικοινωνούν ψηφιακά μεταξύ τους
  • Οι Δημόσιες υπηρεσίες δεν επικοινωνούν ούτε εσωτερικά με ψηφιακό τρόπο (Μία Δ.Ο.Υ. δεν έχει πρόσβαση σε άλλη Δ.Ο.Υ.)
  • Οι Πολίτες-Επιχειρήσεις-Εργαζόμενοι επικοινωνούν εν μέρει με τις δημόσιες υπηρεσίες. Για παράδειγμα, μπορούν να κάνουν αίτηση με ψηφιακό τρόπο (μέσω Internet) για μία βεβαίωση αλλά πρέπει να την παραλάβουν με φυσικό τρόπο. Εδώ θα θέσετε όλοι το πρόβλημα της αυθεντικότητας. Και όμως υπάρχει τρόπος που ένα έγγραφο λαμβάνει ένα μοναδικό αριθμό πρωτοκόλλου και μπορεί να πιστοποιηθεί η αυθεντικότητά του.
Και αναφέρω μερικά από τα προβλήματα που μου έχουν προκύψει:
  1. Για να θεωρήσω λογιστικά στοιχεία (Μπλοκ αποδείξεων) χρειάζεται δικαιολογητικό απο ΟΑΕΕ και Επαγγελματικό Επιμελητήριο ότι δεν έχω χρέος. Η Δ.Ο.Υ. δεν έχει online πρόσβαση σε αυτές τις υπηρεσίες αλλά απαιτεί βεβαίωση σε χαρτί. Σημείωση: Ο ΟΑΕΕ είναι στην Αγ. Παρασκευή το Επαγγελματικό Επιμελητήριο στην Πανεπιστημίου και η Δ.Ο.Υ. που ανήκω 20 χλμ πιο μακριά δηλαδή μία ολόκληρη μέρα χαμένη.
  2. Στην ίδια Δ.Ο.Υ (καμμία κατηγορία προς υπαλλήλους) για μία τυπική διαδικασία που εμπλέκει και τρίτο πρόσωπο από την επαρχία, οι υπάλληλοι θέλοντας να διαπιστώσουν τυχόν λάθη-παρανομίες ζήτησαν το Ε9 του εμπλεκόμενου, οπότε και κάλεσαν (τηλεφωνική κλήση) την Δ.Ο.Υ. στην επαρχία. Στη συνέχεια η εκεί Δ.Ο.Υ. τους ζήτησε χειρόγραφη αίτηση με αριθμό πρωτοκόλλου, την οποία έπρεπε να στείλουν με FAX. Περιμέναμε γύρω στη μισή ώρα να έρθει το Ε9 με Fax. Επιτέλους έρχεται και προς απογοήτευσή μου δεν αναφέρεται αυτό που έπρεπε, οπότε αυτόματα φαίνεται ότι πάω να κάνω κάποια παρανομία και προσπαθώ να διελευκάνω τι έχει συμβεί. Αυτό που είχε συμβεί ήταν ότι στείλαν το τελευταίο Ε9 που είχε καταχωρηθεί στην ηλεκτρονική τους βάση (ήταν βολικό και γρήγορο), ενώ ο εμπλεκόμενος είχε καταθέσει το καινούριο Ε9 το οποίο δεν το είχαν εισάγει στο σύστημα 3 μήνες κοντά.
Το αστείο στην υπόθεση είναι ότι το σύνολο των πολιτών και πολιτικών-αρμοδίων πιστεύουν ότι όλα είναι online και ότι η ηλεκτρονική διακυβέρνηση είναι πραγματικότητα στην Ελλάδα, με τους πρώτους να έχουν περάσει στο δεύτερο στάδιο ανησυχίας, αυτό του φακελώματος και τους δεύτερους να μιλάνε για ένα πλήρες σύστημα e-government και να καθησυχάζουν τους πρώτους ότι τα στοιχεία χρησιμοποιούνται μόνο μεταξύ υπηρεσιών, χωρίς να λένε ψέμματα αφού ούτε καν ενδουπηρεσιακά δεν διατίθονται τα δεδομένα.

Να σημειωθεί ότι δεν μιλάμε για κάτι πρωτοποριακό και νέο, αλλά για τη χρήση τεχνολογιών που είναι αρκετά ώριμες το 2011. (Internet, Custom Applications, Trusted Middle Man etc.)